«Татарстан дулкынында». 10 июнь.

Эльмира Шәрифуллинаның иҗаты татар әдәбиятында аерым бер урын алып тора. Таң чыгы кебек саф-нәфис шигырьләре йөрәкләрне җилкетергә, җаннарны сафландырырга, әллә нинди хыял дөньяларына алып китәргә сәләтле. Шул ук вакытта аның балалар өчен язылган самими шигырьләре дә һәм тормышның катлаулы якларын чагылдырган, зур мәсьәләләрне күтәргән әсәрләре дә күп. Бу урында аның иҗаты турында каләмдәшләренең җылы сүзләрен искә алып китсәк тә урынлы булыр. “Шагыйрә көчәнми, кыланмый. Аның хисләре көчле, табигый. Әгәр Эльмира Шәрифуллина чын талантка ия булмаган булса, хәтта шәхси фаҗига дә аны шагыйрь ясый алмаган булыр иде”, – ди Татарстанның халык язучысы Нурихан Фәттах. Күренекле язучы Ләбибә Ихсанова исә болай ди: “Шигырьдә булсын, прозада булсын, Эльмираның теленә күпләр игътибар итә. Гади, хисле, җыйнак итеп яза белә ул, заманча булсын дип, яңа сүзләр ясап маташмый, халык күңеленең тирән коесыннан чумырып ала да көн дә кулланылган гап-гади сүзләрне шундый мәгънәле итеп бер җепкә тезә ки, ана телебезнең байлыгына, мәгънәви көченә сокланмый кала алмыйсың…”

Нашли опечатку? Выделите фрагмент и отправьте нажатием Ctrl+Enter